هنگاهي كه صدمات بررسي مي شود فوتبال در رديف پر خطر ترين ورزش ها قرار مي گيرد. در هر فصل شاهد نواوري هاي جديد در طراحي كفش هستيم و امار صدمات رو به كاهش است. مطالعات فراوان نشان مي دهد كه مردان در هر 167 ساعت يكبار صدمه مي بينند. و بازيكنان خانم در معرض خطر بيشتري هيتند و تقريبا در 147 ساعت آسيب مي بينند. اكثر آنها با وجود اينكه صدمه مي بينند اما به بازي ادامه مي دهند. صدمات ضربه اي در حين بازي بيشتر از تمرين است و خطر آسيب ديدگي در طول فصل افزايش مي يابد.

صدمات اوليه ، بازيكن را از بازتواني باز مي دارد اگرچه موقعيت و سن بازيكن تاثير كمي بر شدت صدمه دارد. صدمات متوسط براي خانمها يك درصد بيشتر از آقايان است. صدمات مهم براي هر دو جنس ميان 13تا14 درصد است. حدود 68تا88درصد صدمات مربوط به پا است. زانو و مچ بيشترين آسيب را مي بينند. اكثر صدمات حرفه اي در فوتبال شايع است و گزارش شده كه 60درصد بازيكنهاي فوتبال دچار سندروم اسيب مچ عقبي هستند. كلفت شدن تاندون و مفاصل بعلت اين است كه هنگام شوت توپ پا بطرف زمين كشيده مي شود و ضربه به توپ باعث صدمه استخواني به مفاصل پا مي شود. در مورد شوت زدن مطالعات زيادي شده كه از مهارتهاي فوتبال است.

پا با حداكثر سرعت به توپ ثابت ضربه مي زند و ظاهرا كفشهاي امروزي در هنگام شوت زدن از پا حفاظت كمي مي كنند. صدمات جدي به زانو در ميان بازيكنها زياد ديده مي شود. عامل شايع در ليگامنت كرسيت پشتي ACL توقف پا است كه باعث صدمات مچ در ورزش مي شود. علت حوادث ، آسيب ديدگي ناشي از كفش فوتبال مشخص نيست. ارتباطي ميان طراحي عاجها و ميزان صدمه گزارش شده است.

شيوه هاي آسيب ديدگي توصيف شده كه باعث پارگي ليگامنت پشتي مي شود و در بسياري از موارد تماس با بازيكن هاي ديگر نداشتند. ظاهراً اين مسئله هنگامي اتفاق مي افتد كه بازيكن به يكباره جهت حركت را عوض مي كند و پاي مستقر شتاب را كاهش مي دهد نيروهاي پيچشي به زانو منتقل مي شوند. در حوادث برخورد فيزيكي پا از زمين جدا مي شود و آسيب ديدگي به ليگامنت كاهش مي يابد. عمدتاً مورد قبول همگي است كه نيروي برخورد متوقف كننده ميان پا سطح بازي باعث بروز صدمه به ليگامنت مي شود. كفشهاي سنتي با زمين اصطكاك ايجاد مي كردند كه براي عملكرد بازيكن ضروري بود. به هر حال امروزه تصور مي شود كه كفش با سطح اصطكاك باعث بروز صدمات مي شود. البته بدون اصطكاك هم حفظ تعادل در هنگام چرخش يا دويدن بر روي سطوح خيس مشكل است. اصطكاك زياد به نيروهاي چرخشي اجازه مي دهد تا نزديك مفاصل بالاي پا حركت كنند.

استفاده از نيروها در سطوح هموار به زانو فشار وارد مي كند و به حركت مفاصل معمولي صدمه مي زند يعني اگر نيوها قابليت كشساني ساختارهاي را كه تحت فشار هستند را زياد كنند صدمه اتفاق مي افتد. چرخش محوري در سطح تحت تاثير اندازه و طبيعت برخورد است.

ادامه دارد....